Theme Preview Rss

Przydomowa oczyszczalnia ścieków - ekologiczna alternatywa dla szamba

Przydomowe oczyszczalnie ścieków są coraz bardziej popularną alternatywą dla szamb bezodpływowych w miejscach, gdzie nie ma kanalizacji. Mimo większych kosztów instalacji coraz więcej osób się na takie rozwiązanie decyduje.

Jak działa przydomowa oczyszczalnia ścieków?

Przydomowa oczyszczalnia ścieków wygląda podobnie jak szambo bezodpływowe. Tu również mamy zakopany w ziemi zbiornik. Różnica polega na tym, że do zbiornika dodawane są specjalne bakterie beztlenowe, które rozkładają zawartość szamba na wodę i substancje proste. Substancje stałe osiadają na dnie, podczas gdy woda po przefiltrowaniu rozprowadzana jest drenażem do gleby.

Dzięki temu, że większa część szamba trafia do gleby (woda), w zbiorniku pozostaje mniej substancji, które muszą być wywiezione. Dlatego taką oczyszczalnię opróżnia się z reguły raz na kilka lat. Jedynym kosztem, który musimy ponieść to zakup odpowiednich materiałów eksploatacyjnych (bakterii). Przyjmuje się, że koszt instalacji oczyszczalni (około 10-15 tysięcy zł - dwa razy więcej niż dla szamba) zwraca się już po 5 latach.

Zobacz też:
Ile kosztuje przydomowa oczyszczalnia ścieków
Jak działa przydomowa oczyszczalnia ścieków

Prawdy i mity o torbach ekologicznych

Od kilku lat pojęcie toreb ekologicznych staje się coraz bardziej popularne. Większość supermarketów zastąpiła zwykłe foliówki torbami ekologicznymi, często za dodatkową opłatą. Ale czy te nowe torby są faktycznie ekologiczne?

Foliówka a torba papierowa

Na zachodzie bardzo popularne są torby papierowe, które rzekomo mogą być bardziej ekologiczne niż torby foliowe. Prawda jest jednak taka, że produkcja toreb papierowych wymaga dużo więcej energii niż produkcja toreb foliowych, więc bardziej obciąża środowisko. Ponadto, do produkcji papieru potrzeba drewna, nawet przy częściowym recyklingu makulatury. Dodatkowo jeszcze torby papierowe zajmują więcej miejsca niż torby foliowe, więc ich transport i składowanie jest bardziej kłopotliwe.

Torby biodegradowalne

Na większości toreb oznaczonych jako ekologiczne, widnieje informacja o tym, że torba jest częściowo lub w całości biodegradowalna. Dzieje się tak poprzez wykorzystanie w produkcji materiałów pochodzenia roślinnego, które mogą być później trawione przez mikroorganizmy, albo poprzez specjalne modyfikacje polimerów, które pozwalają na stopniowy rozpad łańcuchów dzięki działaniu słońca, temperatury lub po prostu po użytkowaniu. Powoduje to, że torby biodegradowalne mogą stopniowo rozkładać się na coraz mniejsze części, aż w końcu w całości przekształcą się w wodę, dwutlenek węgla i humus.

Niestety, aby proces ten mógł się skutecznie zakończyć, torby tego typu muszą znaleźć się w kompostowniku, w przeciwnym wypadku bakterie nie będą miały do nich dostępu i proces nie będzie efektywny. Nie wystarczy więc stosować tego typu toreb. Potrzeba je odpowiednio segregować wrzucając je do pojemników na plastik.

Przede wszystkim zdrowy rozsądek

Wprowadzenie toreb ekologicznych przez supermarkety ma w większości przypadków cel marketingowy. Markety albo zarabiają na torbach, które od niedawna stały się płatne lub wykorzystują wprowadzenie toreb ekologicznych w celach public relations. Nie mniej jednak, takie podejście może skutecznie zmienić przyzwyczajenia klientów i spowodować, że chociaż część z nas będzie wielokrotnie używać wcześniej zakupionych toreb, przez co zmniejszy się produkcja nowych foliówek, mniej będzie też z nich śmieci.

Ekologiczny opał

Co prawda ekologiczne ogrzewanie bazuje na wykorzystaniu odnawialnych źródeł energii, to jednak pozyskiwanie ciepła z ekologicznego opału jest dobrym rozwiązaniem dla miłośników konwencjonalnych metod grzewczych. Zastąpienie tradycyjnego drewna biomasą czy brykietem, pozwala między innymi zapobiec niepotrzebnemu ścinaniu drzew.

Brykiety jako materiał wytwarzany z trociny i odpadów drzewnych występuje w postaci sypkich, regularnych, sprasowanych bloków. Powstaje z trocin, torfu, miału, węgla drzewnego, słomy lub innych surowców roślinnych. Istnieją przede wszystkim dwie odmiany różniące się technologią produkcji: brykiet wytwarzany dzięki prasowaniu pod ciśnieniem i brykiet z dodatkiem substancji chemicznych. Z uwagi na wydzielanie przykrej woni podczas spalania brykietu drugiego rodzaju, znajduje on zastosowanie w celach przemysłowych. Na potrzeby opalania prywatnych kominków przeznacza się brykiet w czystej postaci. Choć nie szczyci się walorami estetycznymi jak drewno, przy porównaniu nie można pominąć zalety, jakim jest jego wyższa wartość energetyczna. Można zakupić brykiet w formie odłamków o przekroju kołowym lub prostokątnym albo pelet. Pozwala w tani, ekologiczny sposób ogrzewać dom, zmniejszając emisję substancji toksycznych.

Pelety bywają nieraz oddzielnie traktowane jako postać biomasy. Cechuje je niska wilgotność oraz wytwarzanie niewielka ilość popiołu w czasie spalania. Występują w formie drobnego granulatu pochodzącego z pulpy trocin drzew iglastych. Wartość energetyczna 1 kg peletu porównywana jest z 0,5 m³ gazu ziemnego. Opłacalne paliwo może być stosowane w kotłach grzewczych oraz piecach kominkowych.

Ogrzewanie kotłem na biomasę spalającym zrębki, pelety, drewno kawałkowane, ziarno czy słomę dzięki zastosowaniu podajnika ułatwia obsługę. Kocioł na pelety wymaga ładowania jedynie dwa razy w tygodniu. Trzeba się jednak liczyć z koniecznym odpowiednim przechowywaniem zwłaszcza zrębków, aby zapobiegać procesom gnilnym surowców roślinnych.

Pelety oraz brykiet stanowią korzystną alternatywę dla tradycyjnych metod opału. Dodatkowo dzięki krótszej drodze transportu opału od producenta do klienta ogranicza się zanieczyszczenie przyrody podczas ekspedycji. Pozwalają w codziennym użytkowaniu zadbać o środowisko, a przy tym żyć ekonomiczniej.

Co to jest świadectwo charakterystyki energetycznej dla domu jednorodzinnego

Świadectwo charakterystyki energetycznej dla domu to dokument określający jakość budynku z punktu widzenia zapotrzebowania na energię do ogrzewania. Cały dokument składa się z kilku stron. Głównym elementem dokumentu jest opisana wartość wskaźnika zapotrzebowania każdego metra kwadratowego budynku na energię cieplną (E). Jednostką parametru E jest kWh/(m2*rok). W świadectwie charakterystyki energetycznej znajduje się też opis budynku i cech, które wpływają na wartość parametru E. Są tam też zazwyczaj wytyczne odnośnie zmian, które mogą poprawić charakterystykę energetyczną budynku.

Świadectwa charakterystyki energetycznej wydawane są przy audytach energetycznych przez uprawnionych audytorów. Każdy dom czy mieszkanie, które zmienia właściciela, oraz każdy nowo powstały budynek musi mieć świadectwo charakterystyki energetycznej. Ważność takiego dokumentu to 10 lat.

Świadectwo charakterystyki energetycznej dla domu jednorodzinnego
Świadectwo charakterystyki energetycznej zostało wprowadzone by nakłonić inwestorów do większej dbałości o energooszczędność nowo powstających budynków oraz uświadomić ludziom, że istnieje coś takiego jak charakterystyka energetyczna budynku. Osoba kupująca nieruchomość może zapoznać się ze świadectwem charakterystyki energetycznej i wziąć pod uwagę parametr E przy wyborze nieruchomości. Dzięki temu nie tylko obniżamy koszt ogrzewania, ale też dbamy o środowisko zmniejszając emisję gazów cieplarnianych.

Wskaźnik zapotrzebowania na energię cieplną dla nowo budowanych domów jednorodzinnych powinien teoretycznie przyjmować wartości w przedziale od 90 do 125 kWh/(m2*rok). Jednak charakterystyka energetyczna budynku nie zależy tylko od planów i założeń konstrukcyjnych, ale też od wykonania i użytych materiałów, co w praktyce może zwiększyć wskaźnik zapotrzebowania na energię cieplną do nawet 240 kWh/(m2*rok). Dla porównania, domy pasywne osiągają te wskaźniki na poziomie 15 kWh/(m2*rok).

To jak zależy wskaźnik zapotrzebowania na energię cieplną od różnych założeń konstrukcyjnych obrazują kalkulatory charakterystyki energetycznej na stronach biura Archon: http://www.hybrid.pl/archon/optymalizacja/index.php?plik=dom_w_wiciokrzewie

Zobacz też:
Co to są rekuperatory
Na czym polega dom pasywny
Współczynniki przenikania ciepła dla ścian, okien i dachu
Świadectwa energetyczne - oferty

Co to jest współczynnik przenikania ciepła (parametr U)

Współczynnik przenikania ciepła (czy współczynnik przenikalności cieplnej) oznaczany jako parametr U to oznaczenie właściwości termoizolacyjnej dla danej przegrody domu (ściany, okna, dachu, etc.). Wartość U określa ile energii przenika przez metr kwadratowy przegrody w czasie jednej sekundy gdy różnica między temperaturą na zewnątrz i wewnątrz wynosi 1 stopień Celsjusza. Na przykład, dla ściany z cegły Porotherm o grubości 38 cm z otynkowaniem na zewnątrz i wewnątrz współczynnik przenikania ciepła wynosi 0,41 W/(m2*K). Im współczynnik przenikania ciepła niższy, tym ściana lepiej izoluje dom przed utratą ciepła.

Współczynnik przenikalności cieplnej wpływa na energochłonność budynku, czyli na ilość energii jaką dom zużywa w ciągu roku. Im niższe parametry U dla poszczególnych przegród, tym mniej energii potrzebujemy na ogrzewanie domu, czyli mniej pieniędzy wydajemy na gaz czy olej opałowy, co również pozytywnie wpływa na zmniejszanie emisji do atmosfery gazów cieplarnianych.

Zastanawiając się nad wyborem drzwi, okien czy rodzajów izolacji warto znać współczynnik przenikalności materiałów, by wybrać najkorzystniejszy stosunek ceny do parametru U.

Zobacz też:
Na czym polega dom pasywny
Co to są rekuperatory?
Jak działa centralne ogrzewanie

Jak działa segregacja odpadów i jakie śmieci można recyklingować?

Czy wiesz, że w ciągu całego życia każdy człowiek produkuje około 600 razy więcej śmieci niż sam waży? W dużych miastach każdego dnia na wysypiska trafia kilkaset ton śmieci. Przy takim tempie niedługo utoniemy w śmieciach! Dlatego tak ważna jest segregacja śmieci i ich recykling.

Większość śmieci, które dla nas są bezużyteczne, można wykorzystać, co nie tylko zmniejsza produkcję odpadów, ale także obniża zapotrzebowanie na nowe surowce, co również korzystnie wpływa na środowisko. Śmieci, które wrzucamy do specjalnych pojemników są najpierw sortowane, a później przetwarzane na nowe materiały. W przypadku niektórych surowców śmieci mogą być wykorzystane w 100% do produkcji nowego produktu. W innych przypadkach do surowców z recyklingu dodaje się czyste surowce, by uzupełnić braki w materiałach przetworzonych.

Co można recyklingować?

Informacje na temat śmieci, które można segregować i recyklingować są zazwyczaj umieszczane na pojemnikach na śmieci. Jednak oprócz samego faktu możliwości recyklingu ciekawe są też metody wykorzystania takich materiałów:

Szkło

Kosze do recyklingu szkła
Szkło może być przetwarzane w całości i surowce z recyklingu same wystarczają do wytworzenia nowego produktu. Oprócz oczywistych zalet z przetwarzania śmieci, wytwarzanie produktów ze szkła z recyklingu jest dodatkowo mniej energochłonne niż wytwarzanie ich od surowców wstępnych. A więc, przy produkcji wydziela się mniej gazów cieplarnianych.

Zazwyczaj szkło kolorowe wykorzystywane jest do produkcji nowych pojemników ze szkła kolorowego, a czyste do produkcji czystych. Dlatego zazwyczaj mamy do wyboru dwa pojemniki na szkło. Jeden na kolorowe, drugi na czyste.

Decydując się na segregację szkła dobrze jest opłukać wnętrze, ponieważ pozostałości po jedzeniu czy napojach przyciągają owady i bakterie. Nie ma, natomiast, potrzeby zdzierania naklejek, gdyż szkło jest i tak czyszczone w fabryce.

Ważne jest to, żeby do pojemników na szkło nie wyrzucać szyb, ceramiki, żarówek czy naczyń żaroodpornych, ponieważ mogą one uszkodzić piec w fabryce.

Odpady organiczne

Kompostownik
Recyklingować możemy też odpady z ogródka czy kuchni. Służą do tego kompostowniki, które oprócz pozbycia się śmieci dają też pożyteczny w ogrodzie kompost. Kompostownik może zrobić każdy, kto mieszka w domu i ma wystarczająco miejsca. Wystarczy zbić kilka desek i odpowiednio o niego dbać, by po 10-12 miesiącach śmieci "przemieniły" się w nawóz. W ten sposób można przetwarzać liście, trawę, odchody zwierzęce, resztki z kuchni (oprócz mięsa i owoców cytrusowych), zgniłe owoce, popiół z kominka a nawet czysty papier.

Zobacz też: jak działa kompostownik i co można kompostować.

Papier i tektura

Śmieci papierowe
Z papierem są niestety największe problemy w recyklingu. Przede wszystkim przy przetwarzaniu papieru skracają się wytworzone z roślin włókna i stopniowo dochodzi do tego, że są one zbyt krótkie, aby powstał nowy produkt. Dlatego do produkcji nowego papieru można dodawać tylko kilkadziesiąt procent papieru z recyklingu. Ponadto są różne jakości papieru. Z ręczników kuchennych nie można wyprodukować papieru do drukarki. Dlatego konieczna jest dodatkowa segregacja. No i na końcu, papier często pokryty jest tuszem, więc przed przetworzeniem konieczne jest jego usunięcie. Wymaga to użycia wybielaczy, a podczas wybielania wytwarzane są odpady toksyczne. Dlatego recykling papieru nie jest tak czysty, jak byśmy chcieli.

Nie mniej jednak warto recyklingować papier, szczególnie ten nie pokryty tuszem. Nie można natomiast przetwarzać papieru z chusteczek, czy papieru toaletowego, ani papieru pokrytego woskiem czy laminatem.

Metale i aluminium

Metale i aluminium można recyklingować wielokrotnie i tak samo jak w przypadku szkła mogą w całości zostać przetworzone w nowy produkt. Ponadto, wydobywanie i przetwarzanie metali jest bardzo energochłonnym procesem, więc korzystanie z już przetworzonych materiałów jest bardzo opłacalne.

Segregując odpady metalowe i aluminiowe z kuchni powinniśmy ze względów sanitarnych opłukać je z resztek jedzenia.

Plastik

Śmieci plastikowe
Ze wszystkich rzeczy, które wyrzucamy na śmieci, to właśnie plastik powoduje najwięcej problemów. Po pierwsze, plastik w przeciągu ostatnich kilkudziesięciu lat stał się najbardziej popularnym materiałem do pakowania produktów żywnościowych i napojów, więc tego typu śmieci nagromadziło się bardzo dużo. Poza tym, przetwarzanie plastiku jest problematyczne, ponieważ istnieje tak wiele rodzajów tego materiału, że nie można zastosować jednej metody do przetwarzania wszystkich. Ponadto, pojemniki plastikowe są duże i szczególnie w przypadku butelek, jeżeli wyrzucimy je zakręcone, wtedy takie śmieci ciężko skompresować i zajmują więcej miejsca zarówno w przechowywaniu, jak i transporcie.

Tym bardziej ważne jest, żeby recyklingować plastik. Sortownie odpadów poradzą sobie z rozdzieleniem surowców na poszczególne rodzaje, wystarczy tylko dać im szansę. Pamiętajmy o tym, żeby zawsze zdejmować nakrętki z butelek oraz w miarę możliwości zgniatać pojemniki, by zajmowały mniej miejsca.

Najbardziej popularnym plastikiem w naszych domach jest PET. Plastik ten nie może być przetworzony ponownie w butelki, ale wykorzystuje się go w produkcji izolacji. Grubsze butelki i zbiorniki stworzone są z HDPE, który może być przetworzony w bardziej wytrzymałe materiały, takie jak chociażby rury czy duże zbiorniki.

Jak wykorzystać deszczówkę?

Deszczówka dzięki odpowiedniej instalacji może być wykorzystana nie tylko na potrzeby ogrodu ale również w domu. Wodę pozyskaną z opadów stosuje się do czynności niewymagających idealnie czystości. Pozwala to zaoszczędzić zużycie wody wodociągowej i przy tym zagospodarować kłopotliwą ilość wody podczas ulewnych deszczy.

Deszczówka posiadająca lekko kwaśny odczyn nadaje się do podlewania roślin, szczególnie preferujących kwaśne gleby (np. magnolie, hortensje, wrzosy). Elementy zbierające i rozprowadzające deszczówkę muszą być wykonane z nierdzewnego materiału, warto je "ukryć" pod ziemią albo zamaskować pnączami. Betonowe zbiorniki można wykonać samemu, wykorzystując pierścienie pod studnie. Po zainstalowaniu pompy, filtra oraz systemu rur doprowadzających wodę do domu, z powodzeniem używa się deszczówki do prania, spłukiwania WC. Woda opadowa charakteryzuje się niską zawartością minerałów, zmniejsza zatem osadzanie się kamienia na urządzeniach sanitarnych, lakierze samochodowym oraz ogranicza zużycie proszków do prania i płukania tkanin. Miękka woda pozwala przez to zredukować ilość stosowanych detergentów. Sama w sobie nie posiada zbyt wiele zanieczyszczeń, w głównej mierze traci na jałowości odbywając wędrówkę po powierzchni dachu czy w rynnach.

Według statystyk ponad połowę zużywanej wody pitnej przez przeciętnego Polaka można zastąpić wodą deszczową. Realizowanie tego założenie jest niezwykle korzystne finansowo. Wymaga jednak odpowiedniej instalacji. Bardziej wyspecjalizowane zapewniają w czasie większych susz dopływ do zbiornika z deszczówką bądź do układu rur spustowych wody wodociągowej. Natomiast w okresie zmożonych opadów sprawdza się rozprowadzenie nadmiaru wody do kanalizacji deszczowej lub dzięki tzw. rozsączaczom na terenie własnej działki rurami drenarskimi, poprzez studnie chłonne lub odstojniki. Instalacja rozsączająca pozwala dodatkowo zaoszczędzić na opłatach za ścieki. Także dachy, po którym spływa pozyskiwana deszczówka, powinien posiadać pokrycie ceramiczne, betonowe lub blaszane, z kolei rynny i transportujące rury spustowe dobrze gdy są stalowe albo wykonane z miedzi.

Zobacz też:
Jak zbudować własny zbiornik na deszczówkę